Leer mij volgen

Het vijftien jaar jonge Jigdaljahu is een bijzonder koor. Wanneer zij een CD op de markt brengt, is dat vaak met een origineel concept. Deze keer is gekozen voor psalmen, hymnes en geestelijke liederen rondom het kerkelijk jaar. Het repertoire is afwisselend en verassend: van traditionele psalmen naar werk van Vivaldi, Elgar en Franck. De koorklank is fris, goed in balans en altijd verstaanbaar, wat een prestatie mag heten, want het koor telt maar liefst 120 leden en heeft deze opname gemaakt in de Grote Kerk van Dordrecht, die berucht is vanwege de akoestiek.

Wat deze CD ook zeer aantrekkelijk maakt, is de inzet van diverse instrumenten voor de begeleiding: strijkkwintet, koperblazers, pauken, hobo, dwarsfluit, piano en orgel. Het gebruik ervan is steeds functioneel en alle mogelijkheden worden uitgebuit. Luister maar eens naar 'O Hoofd vol bloed en wonden' in een bewerking van de hand van pianist Lennart Morée, of naar 'Een vaste burcht' in de zetting van John Rutter. In het begeleidende boekje wordt het programma op boeiende wijze toegelicht en zijn alle liedteksten opgenomen met, waar nodig, een passende Nederlandse vertaling. Voor het geheel van deze opname geldt dat vorm en inhoud perfect op elkaar aansluiten, muzikaal en tekstueel van hoge kwaliteit. Kortom, een aanrader!

Gert-Jan Oosterom

Jigdaljahu –lastige naam toch– behoort tot de beste jongerenkoren in reformatorische kring. Ondanks de omvang (120 leden) zingt het jeugdige gezelschap opmerkelijk flexibel, met veel aandacht voor dynamiek en tekstuitbeelding.

De zuiverheid is oké, ook bij de vaak lastige tenorpartij, waarvan de klankkleur in dit geval sterk wordt ingekleurd door koorlid én solist Jaco van Houselt. Dat maakt de partij kwetsbaar, maar elke dirigent is dolblij met zulke stemmen.

De nieuwste cd van Jigdaljahu, ”Leer mij volgen”, bevat psalmen, hymnes en geestelijke liederen rondom het kerkelijk jaar. De schijf werd opgenomen in de Dordtse dom, waar ook Vox Jubilans destijds onder leiding van Pieter Stolk de mooiste cd’s maakte. Trouwens, Jigdaljahu doet soms denken aan Vox, alleen de stoere bassen ontbreken. Ik maak me sterk dat dirigent Willem Arie den Hertog de nodige inspiratie ontleent aan wijlen Stolk. Daar is zijn koor goed mee af.

Het repertoire loopt van Vivaldi (het bekende ”Gloria”) via diverse psalmbewerkingen (van onder anderen pianist Lennart Moree) naar de licht verteerbare maar ambachtelijke muziek van John Rutter (”Let all mortal flesh keep silence”). De zangers dwingen tot luisteren vanwege de vele subtiele momenten. Er zijn koren genoeg die dit niveau van zingen bij lange na niet halen.

Eenkennig zijn ze niet, daar in Barendrecht. Jigdaljahu zingt met veel passie het van oorsprong roomse ”Ave verum” in een prachtige bewerking van Edward Elgar. Of de Nederlandse vertaling helemaal recht doet aan de Latijnse tekst, is voer voor een deskundige.

Er valt veel te genieten op deze schijf: van het koor én van de vakkundige instrumentale begeleiding. Doorgaan zo, Jigdaljahu!

Evert van Dijkhuizen